Mijn antwoord op een reactie van Lou-ann Albiol-Ducos (redacteur, assistent beurzen en tentoonstellingen bij Almine Rech) op mijn kunstwerken.

 

Techniek : expressionistisch , werk daarom in acryl hetgeen een snelle droging teweeg brengt. (Dit doe ik ook uit gezondheidsoverwegingen , daar de terpentijnen de gezondheid schaden op de lange duur : dementie.) Ik werkte aanvankelijk alleen in olieverf op paneel of linnen, een techniek die ik goed beheerste.

Mijn werk heeft psychologische diepgang , brengt vooral emoties over , of neemt de kijker mee daarin, is niet beschrijvend , (maar bewust abstraherend gehouden .) 

Zo is de interpretatie voor de kijker vrij. Heeft hij het raden ernaar maar vooral ‘t aanvoelen ervan, kan dus zelf interpreteren : mijn beeld is open. De kijker wordt in de emoties meegenomen.

Ik werk in rauwe tactiele lagen die ervaringen en gevoelens van de mens vasthouden , en geef hints vaak zonder concrete figuratie : energiek, gelaagd, ritmisch, spontaan maar met humanistische kijk. Het proces verloopt instinctief in viscerale beelden vol directe emoties , vaak abstract. (abstraherend) , in een opeenstapeling van kleur en textuur (=emotionele zwaarte).

Dit heeft een sterke visuele aantrekkingskracht , opent interpretatiemogelijkheden in een individueel gebaar.

Verbetering? Volgens  de galerijhoudster: ‘Wanneer de compositorische helderheid meer gefocust zou zijn, anders bestaat er gevaar voor overladenheid door de dichtheid van de penseelstroken en chromatische intensiteit.’

Mijn figuren zijn vaak getormenteerd waardoor ik geen rechtlijnige structuren wil. Ze werken verhakkeld. (zoals onze tijd).

Momenten van stilte en contrast + scherper brandpunt zouden ‘versterken’ aldus de galerijhoudster . (Meer aandacht van kopers).

Inderdaad de kopers willen een klaar leesbaar beeld , een klaar uitgangspunt , maar ik beklemtoon vooral dat de wereld op dit ogenblik verward is en het onrecht overal verspreid. Te klare beelden kunnen de vrije interpretatie schaden. Echter zouden ze wel de samenhang van de verschillende werken versterken. (Zal dit zeker overwegen).

De rauwheid van de 21 e eeuw wordt ook door rauwheid van schildering weergegeven en door de gebroken pixelachtige structuur, die ik bewust inzet.

Ook de vorm van onze tijd integreer ik in mijn techniek : (naar computerdruk : in pixels).

Kan dan misschien wat overladen overkomen, maar is een vernieuwing van de vorm eigen aan deze tijd.

Ik tracht getuigenis af te leggen van mijn tijd, de 21 e eeuw, een tijd van vreselijke onrust, uitsluiting polirarisatie , misdaden, catastrofen , zowel op menselijk als op wereldlijk vlak. Vindt zijn weerslag in de techniek.

Wat het thema betreft uit zich dit in gekwetste kinderen of gezinnen, revolutionaire optochten, verdrijvingen , verzet en protesten allerlei ; agressie, vernietigingen ! Al die beelden uit het verleden duiken plots terug op en houden maar aan.

Politieke grootschalige moorden en dit in de 21 e eeuw ? Wat heeft de mens geleerd ? Een eeuw van verschrikkelijk onrecht !

De gevolgen ervan probeer ik in kaart te brengen. Zodanig dat het bewust wordt gevoeld en gezien . Dat is het thema waarmee ik werk.

De twee aanbevolen kunstenaars Cecile Brown en Marlène Dumas hebben beiden een interessante benadering, misschien hou ik het midden daartussen. Marlène Dumas is door haar focus op de menselijk kwetsbaarheid in alleenstaande figuren een opgave , daar ik bijna altijd met ‘een gezin’ werk, of een groep waarin ik ook soms alleenstaande getormenteerde figuren op de voorgrond haal .Deze werken zijn dan vooral terug te vinden in mijn reeks : Brave new old Worlds een aparte reeks en mijn belangrijkste: 

getuigenissen van de 21 e eeuw.

Mijn werk loopt ook over een lange tijdsspanne (60jaar), waardoor de accenten van wat in de tijd naar voor treedt soms verschuift, ook reflecteert in de vorm.

Ook als kunstenaar heb ik een evolutie. In de grond blijft het echter focusseren op onrecht(waarin ik de kijker meeneem) bijna altijd het gevolg van oorlogen, dat kan gaan van verdrijving, vernietiging van omgeving, en gezin en pijnlijk : kinderen als onschuldige slachtoffers , of liquidaties van onschuldige mensen. Dat kan de kijker door zijn brutaliteit afschrikken. Zoals de galerijhoudster vindt zou het de verkoop , omwille van de leesbaarheid ten goede komen indien de vormgeving meer in toom gehouden wordt door juxtaposition met leegtes. (Wil dit uitproberen).

Stilte en contrast, zouden mijn werk versterken. Een gerichte focus is voor de koper verstaanbaarder , interessanter moet zijn blik sturen en het verhaal versterken. 

Ook moet het werk gericht geëxposeerd worden en dit wellicht zoals hier aangegeven in middelgrote galeries die zeer veel aandacht aan hun kunstenaars besteden hun visie naar voren halen en zo bewust internationale verzamelaars aanspreken en hen interesseren.

Meer werken op Singulart.