HET CONCLAAF van Edward Berger, een filmbespreking
Een zeer mooie waardevolle film, een echt kunstwerk, dus absoluut geen documentaire. Er zitten zeker fragmenten en beelden in die met de werkelijkheid stroken. De Sixtijnse kapel met helse expressieve figuren. . De coulissen echter zijn filmversie: lange tafels en goede bediening en koude gangen met een soort hotelkamers : niet juist. Maar de vertolking van Ralph Fiennes vind ik meesterlijk, hoe hij de ingetogenheid , de waardigheid van een spiritueel man met eerlijkheid , terughoudendheid weet te brengen, zeer geloofwaardig gestalte gegeven, imposant! Het innerlijke naar boven gehaald. Subliem , ingehouden acteertalent . Ook in de gesprekken tussen de kardinalen: Fiennes en Tucci is de geladenheid max. opgevoerd. (oorlog). Ook de keuze van de types met andere visie is geslaagd.
Er zit een geweldige dramatische kracht in de zeer uitvergrote beelden met paarse en donkerrode achtergrond: dramatisch door de duistere kleur en maximale uitsnijdingen en de plotse belichting van de akelige vertwijfelde figuren uit de sixtijnse kapel .
Het werk zit vol spanning, intriges, afgunst , geheimzinnigheid en gemanipuleerde kracht : de brief in de urne, maar ook tederheid, (verbondenheid met de dode paus). De beelden vanuit de lucht geven de indruk van een geordende mierenhoop in rood, paars en wit. Kleur speelt een belangrijke rol in dit enige kunstwerk.
De uitspraak van de bestaansreden van de kerk, de onzekerheid van het bestaan. Ook de vertolking van Isabella Rossellini is gebald, meesterlijk en verrassend in contrast met de zogenaamde zwijgzaamheid der vrouwen.
De gekozen paus is echt een verrassing en wijkt ver af van wat werkelijk mogelijk is.
Reacties
Een reactie posten