MIJN VISIE OP KUNST 2012

Schilders werken vandaag niet meer naar de natuur, een schets duurt te lang, dan maar een foto. Hierbij loop je natuurlijk gevaar gewoon een kopie van een foto te maken, zoals ik erg veel op het internet aantref, hetgeen technisch heel knap kan uitpakken, het is gekund , maar voor mij geen kunst. Het is eerder metier. De eerste stap bij kunst is een interpretatie, of een totale transformatie, hetgeen een indoctrinatie of omvorming door de geest beduidt. Hierbij sluipen onbewuste elementen in het werk, die het zijn uitstraling en innerlijke geladenheid geven. De hedendaagse kunst werkt dan vaak met een beeld dat een illustratie van een betekenis, die wil uitgedrukt wezen , is . Dit is allang salonfähig, maar zegt me weinig. Het is me te cerebraal. Ik ervaar het meer als een goede vondst. Even de kick van herkenning en schluss. Een werk echt creëren is toch een paar stappen verder . En het dan beheersen, esthetiseren en overbrengen aan de kijker is nog wat meer. Ik zie parallellen met de film.

De kunstenaar kan ook zeer bevreemdend werken, wanneer hij een eigen taal gecreëerd heeft en die hanteert. Het is een soort alfabet dat eerst verstaan moet worden en geleerd om het werk te ontcijferen in zijn volheid om door te dringen in de wereld van een ander. Zoals bij mijn virtuele werelden .Het vraagt een grotere inspanning van de geest. En dat is niet altijd mogelijk. Iedereen heeft zijn eigen invulling vanuit zijn eigen achtergrond of wereld. En in een werk lopen ook zoveel onderhuidse draden, onbewuste symbolen dat het alleen voor een geboeide kijker iets van zijn wezen ontsluit, zijn gelaagdheid blootgeeft. Het is zoals bij taal, niet alleen het gesproken woord geldt, ook de intonatie en de onbewuste lichaamstaal.

Daarom is het niet altijd raadzaam het werk te verklaren. Voor een kijker kan het een andere wereld beduiden , vanuit zijn achtergrond en die eigen invulling moet kunnen, is de rijkdom van veelheid , van de verscheidenheid.

©️ Gabriëlla Cleuren Juni 2012